.

 

BUŠENJE PRVOG BUNARA

 

Doseljenicima iz Mađarske je dodeljena lokacija za podizanje nove kolonije na uzdinskom pašnjaku zvanom “Bunari”. Na istom pašnjaku je u momentu doseljivanja bilo četiri kopana bunara. Voda iz ovih bunara služila je za napajanje stoke, tako da nije bila za ljudsku upotrebu, odnosno, nije bila za piće.

Prilikom podizanja prvih kuća doseljenici su odmah obavestili agrarne vlasti da voda nije zdrava za piće, što znači, da je prilikom doseljavanja u nove domove prioritetan zadatak doseljenika bio, da se obezbedi voda za piće. Međutim prema raspoloživim podacima bunar je izbušen tek 1928. godine Novčana sredstva od 10000 dinara je obezbedilo Ministarstvo poljoprivrede. Radovi su putem licitacije povereni Milošu Teodoroviću iz Melenaca. Na dubini od 52 metra, pronađena je dobra voda za piće. Postavlja se pitanje: kako su se meštani koji su se doselili na novoj koloniji snabdevali vodom za piće? Dok nije izbušen bunar, za period od 1925 do 1928. godine kada je izbušen bunar, prema kazivanju starijih meštana, voda za piće se donosila iz uzdinskih vinograda istočno od sela na oko 500m. Udaljenosti, gde je bio jedan bušen bunar (pumpa) i nešto dalje na putu prema Padini jedan kopani bunar koji je bio veoma dubok gde je bila dobra voda za piće. Voda se donosila i iz Uzdina u posudama kako je ko imao (drvena burad, krčag, stakleni baloni itd.). Tako su meštani nove kolonije u ovom periodu (3 godine) svakodnevno dolazili u Uzdin da bi se snabdeli vodom za piće. Sva je prilika da je izuzetno teško bilo u toku sezonskih radova, naročito leti, kada su velike vrućine, a voda se ugreje, ili, još gore, ako vode nestane, koliko je trebalo dangubiti da bi se donela sveža voda.

Kada je izbušen bunar na novoj koloniji doseljenici su odahnuli, jer su time stvoreni uslovi za kakav takav normalan život. Ovaj bunar je vidno olakšao posao i stanovnicima Uzdina, jer je prilikom sezonskih radova put do vode skraćen za 4km za one koji su imali zamlju i vinograde u blizini nove kolonije prema Padini i Samošu.

Jedno vreme vode je bilo za sve, dok se 1930. godine pumpa nije pokvarila, pa su meštani nove kolonije tražili od opštinskih vlasti da se pumpa popravi. Međutim, opštinske vlasti ovu molbu jednostavno odbijaju. U međuvremenu meštni opravljaju pumpu, gde opravka iznosi 175 dinara.

Na ovo opštinsko rešenje opštinski beležnik Đurin Milenko 30. juna 1930. godine podnosi žalbu sreskom načelniku u Kovačici povodom popravke bunara na koloniji Putnikovo, gde pored ostalog navodi “...da u selu Uzdinu ima 10 bušenih i 2 arteska bunara. Kada je podneta molba za bušenje trinajestog bunara, opštinasko predstavništvo galantno izglasava 3000 dinara, a kada treba za opravku bunara u naselju Putnikovo isplatiti 175 dinara, predstavništvo to odbija.“

Pošto je prestavništvo opštine Uzdin ostalo pri svojoj odluci da se ne da novac za popravku pumpe na koloniji Putnikovo, meštani Putnikova podnose žalbu 21. oktobra 1930. godine Kraljevskoj banskoj upravi u Novom Sadu.

Spor oko opravke bunara trajao je više od godinu dana, jer 23. oktobra 1931. godine Kraljevska banska uprava dunavske banovine donosi “Glavnu odluku”, gde se rešenje opštinskog odbora poništava i upućuje se opštinsko poglavarstvo da isti bunar opravi jer to zahtevaju zdravstveni interesi opštinskog stanovništva.

Jasno se može videti, kolika je bila netrpeljivost između opštinskih vlasti u Uzdinu i doseljenika na koloniji Putnikovo. Ako su Opštinske vlasti za bušenje trinaestog bunara u Uzdinu izdvojile 3000 din. U tom slučaju 175 din, koliko je koštala opravka bunara u Putnikovu nije predstavljala neki veći novčani izdatak za opštinu, kao ni za meštane u Putnikovu, već je očito da su bili u pitanju principi od kojih ni jedna ni druga strana nije odustajala sve do konačnog rešenja.

Dali zbog čestih kvarova ili prekomerne upotrebe ovaj bunar nije bio dugog veka. Naime, već 1937. godine bunar je presušio, te se moralo pristupiti vađenju cevi koje su zamenjene novim, pa je na istom mestu bušenje produženo za još 10m. Ovaj bunar je bio u upotrebi  sve do 1954. godine kada je konačno presušio. Tako je na dvadesetak metara od istog, izbušen novi bunar.

Zbog velikog priliva stanovništva iz Srbije i Bosne i Hercegovine, 1960. godine je izbušen još jedan bunar na uglu Bosanske i Stankove ulice. 1968. godine na malom pašnjaku su vojne vlasti za potrebe predvojničke obuke izbušili i treći bunar koji je ostavljen na korišćenje selu. Tako je sve do 1975. godine selo imalo tri bušena bunara sa dobrom vodom za piće. Od 1975. godine, meštani polako počinju da buše bunare u svojim dvorištima, tako da danas retko koja kuća nema izbušen bunar.

Mesna zajednica Uzdin u čijem sastavu ulazi i Putnikovo jedina u opštini Kovačici nema urađen vodovod. 1999. godine počelo se sa izradnjom vodovoda, ali je 2000. godine posle izbora i promene vlasti izgradnja vodovoda obustavljena.