Doseljenicima iz Mađarske
je dodeljena lokacija za
podizanje nove kolonije na uzdinskom pašnjaku zvanom “Bunari”. Na
istom pašnjaku je u momentu doseljivanja bilo četiri kopana bunara. Voda iz ovih bunara služila je za napajanje
stoke, tako da nije bila za ljudsku upotrebu, odnosno, nije bila za
piće.
Prilikom
podizanja prvih kuća doseljenici su odmah obavestili
agrarne vlasti da voda nije zdrava za piće, što znači, da je
prilikom doseljavanja u nove domove prioritetan zadatak doseljenika
bio, da se obezbedi voda za piće. Međutim prema raspoloživim
podacima bunar je izbušen tek 1928. godine Novčana sredstva od 10000
dinara je obezbedilo Ministarstvo poljoprivrede. Radovi su putem
licitacije povereni Milošu Teodoroviću iz Melenaca. Na dubini od 52
metra, pronađena je dobra voda za piće. Postavlja se pitanje: kako
su se meštani koji su se doselili na novoj koloniji snabdevali vodom
za piće? Dok nije izbušen bunar, za period od 1925 do 1928. godine
kada je izbušen bunar, prema kazivanju starijih meštana, voda za
piće se donosila iz uzdinskih vinograda istočno od sela na oko 500m.
Udaljenosti, gde je bio jedan bušen bunar (pumpa) i nešto dalje na
putu prema Padini jedan kopani bunar koji je bio veoma dubok gde je
bila dobra voda za piće. Voda se donosila i iz Uzdina u posudama
kako je ko imao (drvena burad, krčag, stakleni baloni itd.). Tako su
meštani nove kolonije u ovom periodu (3 godine) svakodnevno dolazili
u Uzdin da bi se snabdeli vodom za piće. Sva je prilika da je izuzetno teško bilo u toku sezonskih
radova, naročito leti, kada su velike vrućine, a voda se ugreje,
ili, još gore, ako vode nestane, koliko je trebalo dangubiti da bi
se donela sveža voda.
Kada je
izbušen bunar na novoj koloniji doseljenici su odahnuli, jer
su time stvoreni uslovi za kakav takav normalan život. Ovaj bunar je
vidno olakšao posao i stanovnicima Uzdina, jer je prilikom sezonskih
radova put do vode skraćen za 4km za one koji su imali zamlju i
vinograde u blizini nove kolonije prema Padini i Samošu.
Jedno vreme
vode je bilo za sve, dok se 1930. godine pumpa nije pokvarila, pa su
meštani nove kolonije tražili od opštinskih vlasti da se pumpa
popravi. Međutim, opštinske vlasti ovu molbu jednostavno odbijaju. U međuvremenu meštni opravljaju pumpu, gde
opravka iznosi 175 dinara.
Na ovo
opštinsko rešenje opštinski beležnik Đurin Milenko 30. juna 1930. godine
podnosi žalbu sreskom načelniku u Kovačici povodom popravke bunara
na koloniji Putnikovo, gde pored ostalog navodi “...da u selu Uzdinu
ima 10 bušenih i 2 arteska bunara. Kada je podneta molba za bušenje
trinajestog bunara, opštinasko predstavništvo galantno izglasava
3000 dinara, a kada treba za opravku bunara u naselju Putnikovo
isplatiti 175 dinara, predstavništvo to odbija.“
Pošto je
prestavništvo opštine Uzdin ostalo pri svojoj odluci da se ne da
novac za popravku pumpe na koloniji Putnikovo, meštani Putnikova
podnose žalbu 21. oktobra 1930. godine Kraljevskoj banskoj upravi u Novom
Sadu.
Spor oko
opravke bunara trajao je više od godinu dana, jer 23. oktobra 1931. godine
Kraljevska banska uprava dunavske banovine donosi “Glavnu odluku”,
gde se rešenje opštinskog odbora poništava i upućuje se opštinsko
poglavarstvo da isti bunar opravi jer to zahtevaju zdravstveni
interesi opštinskog stanovništva.
Jasno se može videti, kolika je bila netrpeljivost
između opštinskih vlasti u Uzdinu i doseljenika na koloniji
Putnikovo. Ako su Opštinske vlasti za bušenje trinaestog bunara u
Uzdinu izdvojile 3000 din. U tom slučaju 175 din, koliko je koštala
opravka bunara u Putnikovu nije predstavljala neki veći novčani
izdatak za opštinu, kao ni za meštane u Putnikovu, već je očito da
su bili u pitanju principi od kojih ni jedna ni druga strana nije
odustajala sve do konačnog rešenja.
Dali zbog
čestih kvarova ili prekomerne upotrebe ovaj bunar nije bio dugog
veka. Naime, već 1937. godine bunar je presušio, te se moralo
pristupiti vađenju cevi koje su zamenjene novim, pa je na istom
mestu bušenje produženo za još 10m. Ovaj bunar je bio u upotrebi
sve do 1954. godine kada je konačno presušio. Tako je na dvadesetak
metara od istog, izbušen novi bunar.
Zbog velikog
priliva stanovništva iz Srbije i Bosne i Hercegovine,
1960. godine je izbušen još jedan bunar na uglu Bosanske i Stankove
ulice. 1968. godine na malom pašnjaku su vojne vlasti za potrebe
predvojničke obuke izbušili i treći bunar koji je ostavljen na
korišćenje selu. Tako je sve do 1975. godine selo imalo tri bušena bunara
sa dobrom vodom za piće. Od 1975. godine, meštani polako počinju da buše
bunare u svojim dvorištima, tako da danas retko koja kuća nema
izbušen bunar.
Mesna
zajednica Uzdin u čijem sastavu ulazi i Putnikovo jedina u opštini
Kovačici nema urađen vodovod. 1999. godine počelo se sa izradnjom
vodovoda, ali je 2000. godine posle izbora i promene vlasti izgradnja
vodovoda obustavljena. |
