.

 

   DOSELjAVANjE STANOVNIŠTVA IZ BOSNE I HERCEGOVINE

 

 Stanovnici iz Bosne i Hercegovine uglavnom su se doseljavali iz okoline Srebrnice, odnosno  iz srebrničkog sreza. Srebrnica se nalazi u istočnom delu Bosne i Hercegovine (danas Republike Srpske). Područje srebrnice prestavlja pretežno planinski predeo srednje visine od 500 – 1000m. nadmorske visine,

 
Ambar za žito iz Bosne
 
Porodica Stijana Vukojevića 1964. godine

 obrastao šumom i bujnom vegetacijom. Najbliža železnička stanica je Zvornik a najbiliže mesto je Bratunac (udaljen 12km). Srebrnica se prvi put u istorijskim izvorima spominje 1352. godine. 1460. godine, Bosna je izgubila svoju državnost, kada je tadašnji bosanski kralj Stjepan Tomašević predao državne pečate Mehmedu II Osvajaču. Tako je Bosna potpala pod Tursku vlast. Turci su ostali u Bosni punih 418 godina, sve do 1878. godine, kada je na berlinskom kongresu priznato pravo Austrougarskoj da Bosnom i Hercegovinom upravlja narednih 30 godina. Pod Austrougarskom vlašću Bosna je bila sve do 1918, godine, kada su raspadom Austrougarskog carstva njene teritorije pripojene novostvorenoj državi Kraljevini SHS (KJ), gde srebrnički srez pripada Drinskoj Banovini.

   Rudarstvo je osnovna privredna grana u srebrničkom kraju. Predpostavlja se da je još za vreme Ilira Srebrnica bila razvijeni rudarski centar. Procvat rudarstva u ovom kraju beleži se u 14. i 15. veku, a vezan je za nemačke rudare Sase, koji su vodili rudarske poslove u većini mesta srednjovekovne Bosne i Srbije. Eksploatacijom rude i srebra Srebrnica postaje razvijen grad sa kovnicom novca. Od privrednih grana u ovom karaju razvijeni su još: šumarstvo, poljoprivreda i turizam

   Sedamdesetih godina prošlog veka evidentna je migracija srpskog stanovništva koji se iseljavaju u druge krajeve tadašnje Jugoslavije. Kada je reč o doseljenicima iz Bosne i Hercegovine koji su se u Putnikovo počeli doseljavati još 1935. godine kao borci dobrovoljci, dok su se masovnije počeli doseljavati kao što smo već videli od 1954 – 1972. godine. Osnovna motivacija iseljavanja srpskog stanovništva sa ovih prostora je ekonomske prirode. U rudarstvu kao najrazvijenijoj privrednoj grani nije bilo mesta za sve, a pored toga i teški uslovi rada u rudarstvu motivisali su stanovništvo na iseljavanje u potrazi za boljim uslovima života. Po dolasku u Putnikovo dosenjenici iz Bosne su kupovali kuće i po malo zemlje, ali su se uglavnom zapošljavali u obližnjim mestima. Od svih doseljenika, doseljenici iz Bosne i Hercegovine su  u najvećem broju ostali da žive u Putnikovu, naročito srednje generacije, koje su sa svojim porodicama donekle ublažile i zaustavile proces nestajanja ovog malog mesta.